‘Ga je borstvoeding of flesvoeding geven?’ Dat is denk ik wel één van de meest gestelde vragen aan een zwangere vrouw. Ik vind dat eigenlijk niet zo’n belangrijke vraag. Wat jij je kind ook geeft, het is allebei goed. Het gaat erom waar de moeder zich prettig bij voelt, dan doet het kindje dat ook.

Ook bij mij werd de vraag meerdere keren gesteld tijdens mijn zwangerschappen. Bij mijn eerste zwangerschap was mijn antwoord: ‘borstvoeding’. Bij mijn tweede zwangerschap antwoordde ik: ‘flesvoeding’. Maar als ik vertelde dat ik flesvoeding wilde geven, had ik altijd het gevoel dat ik dit moest uitleggen. Tegenwoordig wordt borstvoeding zo de hemel in geprezen, dat ik me gewoon schuldig ging voelen toen ik na de eerste zwangerschap na een paar weken overstapte op flesvoeding. Altijd was ik me aan het verantwoorden en mijn hele verhaal met de moeilijke start van de eerste weken aan het uitleggen. Ik heb zelfs Doutzen Kroes van Instagram verwijderd, omdat ik gek werd van al die blije en gelukkige borstvoedingsfoto’s. Voor mij was borstvoeding namelijk een hel. Tegenwoordig kijk ik gelukkig weer anders naar zulke foto’s en snap ik als moeders trots zijn dat ze borstvoeding kunnen geven, dit is immers ook prachtig! Maar als je kiest voor flesvoeding is het ook prachtig dat je dit je kindje kunt geven! Ik zal jullie hier mijn verhaal vertellen over mijn borstvoedingservaring en de keuze voor flesvoeding.

Borstvoeding na de eerste zwangerschap
Tijdens mijn eerste zwangerschap leek het me prachtig om mijn kleintje borstvoeding te geven als ik straks moeder zou worden. In mijn zwangerschap had ik al last van ‘lekkende’ borsten, dus ik dacht: dat zit wel goed! Toen mijn zoontje in het ziekenhuis geboren was, werd hij direct aan mijn borst gelegd. Er kwam al gelijk melk uit, maar het aanleggen wilde nog niet echt lukken. Dit zouden we thuis verder gaan oefenen.

Eenmaal thuis wilde het nog steeds niet erg goed lukken. Aan mijn melkproductie leek het niet te liggen, er kwam al gelijk heel veel melk uit. Maar het leek wel of mijn kleintje die hoeveelheid melk niet aan kon. Na verschillende pogingen probeerden we een speen op mijn borst te doen. Dit ging iets beter, maar nog steeds ging het niet echt lekker. Al snel werd duidelijk dat mijn zoontje niet tegen de hoeveelheid melk in mijn borsten kon opdrinken en mijn borsten werden alsmaar voller en begonnen pijn te doen. Gelukkig had ik een kraamvrouw die hier veel vanaf wist en ook had ik contact met een lactatiekundige en mijn verloskundige. We besloten te kolven, dus op dag twee werd een kolf gekocht. De gekolfde melk werd in de koelkast bewaard en mijn zoontje probeerden we zoveel mogelijk aan de borst te leggen. Als het niet goed lukte, gaven we hem wat gekolfde melk uit een flesje.

Ellende
Met de (hand)kolf kreeg ik mijn borsten niet goed leeg en ik begon koorts te krijgen. De kraamhulp adviseerde om een elektrische pomp te huren, zodat ik mijn bosten leeg kon krijgen. Wat een enorme hoeveelheid! Ik kon wel een vierling voeden! We besloten om mijn zoontje even niet meer aan te leggen en gekolfde melk te geven. Hij stikte namelijk bijna in de melk als ik hem aan de borst liet drinken en mijn borsten raakten er nog voller door. Als mijn borsten leeg waren zakte de koorts gelukkig, maar langzaamaan werden ze weer voller en voller en begon de koorts weer enorm te stijgen. Soms kon ik me daardoor niet aan het kolfschema van de lactatiekundige houden. Daarnaast had ik veel harde stukken die niet goed weg te kolven waren, oftewel borstontstekingen.

Dit ging maar door en ik had het gevoel dat ik het grootste gedeelte van de dag bezig was met kolven, met intussen kapotte en pijnlijke tepels. Daarnaast had ik koorts met daarbij enorme pieken, het hoogst wat ik heb gehad was 41 graden koorts. Badend in het zweet lag ik te rillen in mijn bed en oh wat deden die borsten verschrikkelijk pijn! Daar zat ik dan midden in de nacht huilend van de pijn met 41 graden koorts ruim een uur lang te kolven om de koorts te laten zakken, terwijl mijn kleintje heerlijk naast me lag te slapen. En dit alles na een heftige bevalling met enorm pijnlijke hechtingen en voor de eerste keer moeder worden. Niet echt de kraamweek die ik voor ogen had. Gelukkig kon ik ondanks alles wel genieten van het prachtige wondertje dat ik op de wereld had gezet. Als hij in mijn armen lag, vergat ik even alle pijn.

De verloskundige, lactatiekundige en de kraamhulp bespraken op hun praktijk mijn ‘geval’, maar dit hadden ze nog niet eerder meegemaakt. Ik volgde alle adviezen en tips op, maar niets hielp.

Stoppen met borstvoeding
Na ruim twee weken nog steeds dezelfde ellende en koorts, zat ik ’s nachts weer huilend te kolven en zei mijn vriend: ‘schat we kappen hiermee’. Wat was ik blij dat hij dit zei! Ik zag geen mogelijkheden meer en was op. Ik voelde me alleen wel schuldig. Ik had bergen voeding, maar kon mijn kind geen borstvoeding geven. Maar ik werd er zo ziek en ellendig van, dat was het me niet waard. Ik belde de lactatiekundige en zelfs zij zei dat ik een goede keuze had gemaakt en dat ze zelf ook niet meer wist wat ik nog kon doen. Ik maakte met haar een schema om af te bouwen en ik kreeg een flinke antibiotica keur. Dit hielp gelukkig en na een paar weken kon ik volledig stoppen met de borstvoeding en voelde ik me al heel veel beter. Mijn zoontje kreeg flesvoeding en deed het prima hierop! Ook dit was voor mij een bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt.

Het gekke is dat mijn moeder vroeger precies hetzelfde heeft gehad bij mij, haar eerste kind. Ook zij kon daardoor maar een paar weken borstvoeding geven en heeft na haar volgende zwangerschappen ook geen borstvoeding meer gegeven. Er werd daardoor tegen mij gezegd dat mijn borstvoedingsprobleem waarschijnlijk iets genetisch is en dat ik 98% kans heb dat ik na een volgende zwangerschap weer met hetzelfde probleem te maken krijg. Toen bleek dat mijn zusje een jaar later ook precies dezelfde borstvoedingsellende meemaakte, was het voor mij duidelijk. Ik ga nooit meer borstvoeding geven.

Flesvoeding na de tweede zwangerschap
Ik besloot dus om na mijn tweede zwangerschap niet te starten met borstvoeding, maar flesvoeding te geven. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik ook weer last van lekkende borsten, dus voor mij was duidelijk dat ik de goede keuze had gemaakt. Die ellende wilde ik niet meer. Dit keer zou ik gaan genieten van mijn kraamweek! Dit idee gaf mij zo veel rust.

Via de huisarts kreeg ik Dostinex voorgeschreven, zodat de borstvoeding niet op gang zou komen na de bevalling. Dit om borstontstekingen te voorkomen. Deze pilletjes moet je direct na de bevalling innemen.

Toen mijn dochter uiteindelijk werd geboren kreeg zij gelijk een flesje Nutrilon. En ze dronk dit prima! Ze is nu ruim 4 maanden en drinkt altijd goed haar flesjes leeg. Ze groeit goed, slaapt goed en heeft zelfs nog nooit echt last gehad van krampjes. Dankzij de flesvoeding zat ze ook al gelijk in een goed ritme en weten we precies hoeveel ze binnen krijgt. En ook papa kan het flesje geven!

De Dostinex heeft prima zijn werk gedaan en ik heb geen last gehad van mijn borsten! Wel had ik nog een paar weken een beetje last van lekkende borsten, maar dit had ik al in de zwangerschap en ging vanzelf over na een week of twee. Dostinex is een erg heftig medicijn, waar je bijwerkingen van kunt krijgen. Bij mij was dit vooral hoofdpijn de eerste weken, maar dit had ik er graag voor over en gelukkig hielp paracetamol hiertegen.

Ik ben zo blij dat ik de keuze heb gemaakt om flesvoeding te geven. Ik heb een heerlijke kraamweek gehad en enorm genoten van alles. Wat een verschil met mijn eerste kraamweek! Mocht er ooit een derde komen, dan ga ik weer voor flesvoeding.

Liefs,

Femke ♥