Een klein maandje geleden was het weer zover. De zomervakantie zat erop en na een heerlijke vakantie van zes weken mochten we weer aan het werk. Na de vakantie is het altijd weer even wennen aan het nieuwe ritme, maar dit keer helemaal. De kinderen gaan namelijk voor het eerst naar de kinderopvang. Spannend!

Toen ik twee jaar geleden na de geboorte van Finn weer aan het werk ging, ben ik drie dagen gaan werken. De afgelopen twee jaar hebben we de oppas voor de kinderen kunnen oplossen met familie. Onze familie woont gelukkig in de buurt en als het kan willen ze graag oppassen. Gelukkig kunnen de opa’s en oma’s ook dit schooljaar weer twee dagen oppassen. Maar voor de derde dag hadden we dit jaar helaas geen oppas, dus hebben we geïnformeerd bij een kinderopvang in de buurt.

In de zomervakantie hebben we hier een rondleiding gehad en we waren direct enthousiast. De kinderen gingen gelijk spelen en vooral Finn wilde niet meer mee naar huis. Een paar weken later konden de kinderen een dagje wennen. Finn ging weer gelijk spelen en had daarna geen oog meer voor papa en mama. Je merkt dat hij door de peuterspeelzaal al een beetje gewend is aan een opvang. Milou vond het eerst allemaal prima, maar werd daarna wel even verdrietig toen ze zag dat wij echt weg waren. Gelukkig liet ze zich wel troosten en ging het daarna goed. Na een paar uurtjes konden we de kinderen weer ophalen.

Een week later was de eerste echte dag al. Ze beginnen bij de kinderopvang altijd in de centrale hal. Hier kunnen de kinderen uit alle groepen samen spelen en daarna gaat iedereen naar z’n eigen groep. Milou zit in een andere groep dan Finn, maar ze kunnen ’s ochtends dus nog wel even samen spelen in de centrale hal. Dat is wel fijn, want Milou moest wel even wennen.

We kwamen binnen en Finn dook gelijk de kookhoek in. Milou bleef een beetje aan mijn been hangen, maar na wat geklets met haar leidster had ik haar bij de andere kindjes neergezet. Ik moest nog even de meegenomen spulletjes in hun mandjes op de groep brengen. Toen ik terugkwam zat Milou helemaal in tranen op de arm van haar leidster. Ze had me nu al gemist en ik was nog niet eens weg! Ik troostte haar en zette haar daarna bij Finn neer. Ze is dol op haar grote broer, dus met hem in de buurt voelt ze zich misschien een beetje op haar gemak. Het werkte gelukkig, ze werd rustig en ik kon daarna zonder huilend meisje vertrekken. Pff, toch wel een beetje met een brok in mijn keel. Als dat maar goed gaat.

Op mijn werk checkte ik wel elk kwartier mijn telefoon. De kinderopvang heeft namelijk een app waar ze o.a. foto’s, verhaaltjes en slaaptijden opzetten. Zo kun je op de hoogte blijven en weet je hoe het gaat, heel leuk! Na ruim een uur stond er nog niks op. Zou de app het wel doen? Een uur later kreeg ik ‘eindelijk’ het eerste bericht. Finn had een vriendje gevonden en zat heerlijk te spelen. Milou was wel een beetje verdrietig geworden toen ik weg was, maar liet zich goed troosten en heeft daarna heerlijk gespeeld op de groep. Wat een fijn bericht!

De rest van de dag ging eigenlijk best snel voorbij en voor ik het wist kon ik ze alweer ophalen. Milou moest gelijk huilen toen ze me zag en stak haar handjes in de lucht, even ontladen. Volgens de leidsters had ze verder heerlijk gespeeld en goed gegeten, maar ze was wel erg moe van alle indrukken. Finn daarentegen wilde niet mee. Hij was met de autootjes aan het spelen en was daar nog niet mee klaar, zei hij. Een goed teken! Hij heeft het leuk gehad en het ging heel goed.

Inmiddels zijn we al vier weken verder en het gaat nog steeds goed. Milou is al aardig gewend en hoeft nu niet meer te huilen als ik wegga of haar kom halen. Ik merk aan de kinderen dat ze het ook leuk vinden en er met plezier naar toe gaan. Finn zit sinds vorige week op een andere groep bij de oudste kindjes. Hier heeft hij wat meer aansluiting en hij vindt het erg leuk om met de andere kindjes te spelen en te praten, dit mistte hij een beetje op de eerste groep waar hij begon. Als het even kan, bijvoorbeeld met buitenspelen, zoeken Finn en Milou elkaar op om even te knuffelen of samen te spelen. Erg leuk om te zien hoe gek ze op elkaar zijn.

Al met al is het me dus alles meegevallen. Ik ben heel blij dat ze het naar hun zin hebben en het is ook erg leuk dat je via de app van de kinderopvang op de hoogte blijft. Zo kan ik lezen hoe het met ze gaat en zie ik aan de foto’s wat ze allemaal doen. Een fijn gevoel als je aan het werk bent!

Liefs,

Femke ♥